bu mektup sende kalsın

üç saniye ile kaçırdım bu sabah metroyu . ezbere bir hüzünle, bir veda nazarıyla baktım yüzüme kapanan otomatik kapıya. halbuki beş dakika sonra yenisi gelecekti. ben yine de çok üzüldüm. kapının hemen solunda oturan kadın ne çok benziyordu sana.
biraz göksel, biraz güneş tutulması ve ellerimin üşümesi

hepsi hüznüme dahil  -kuşlar hariç-
lakin bu kış en çok ellerini aradı ellerim
kalbimi sende bırakmıştım bir kaç kış kadar önce hakeza gözlerimi geçtiğin yollarda
biliyorsun
ellerim ama. en çok ellerim, ellerini aradı bu kış oysa
sormuyorsun
ellerim çünkü. bugün yine çok üşüdü. bir sıcaklık aradı, ceplerimle yetindim
bilmiyorsun
.
candan erçetin - gelmiyorsun